Over de tentoonstelling
De titel “Unfinished Business” nodigt uit om na te denken over het onvoltooide, over zaken die letterlijk onaf zijn en waar geen aandacht (meer) aan wordt besteed. Maar evenzeer over gevoelens die blijven hangen, als bezinksel in geest en lichaam. Het kan ook een reflectie zijn op uitstelgedrag of – nog anders – over de ontnuchterende realiteit dat niet alle verhalen een happy end hebben. En over loslaten en verdergaan.
Mijn fascinatie voor wat onvoltooid is, gaf aanleiding tot deze tentoonstelling.
Het is meer dan een verzameling werken. Naast recente werken zijn er ook werken te zien die eerder zijn gemaakt, maar herwerkt of in een nieuwe context geplaatst. Zo is er ook plaats voor werk uit mijn jeugdtijd. Het is een herkauwen, een manier om nieuwe invullingen te geven aan wat ooit (onaf) was.
Ofschoon ook de tijd een andere invulling aan dingen geeft.
Daarnaast ga ik nog een stap verder en toon ik fragmenten van bestaand werk – alsof het abrupt is gestopt – of zelfs enkel ideeën en ontwerpen. Hiermee wil ik vragen oproepen als: ‘Wanneer is een kunstwerk af?’, ‘Waar ligt de soms dunne lijn tussen voltooiing en onafheid?’ en ‘Wat is de relevantie van het onvoltooide van een kunstwerk?’.
De ondertitel ‘Tying up loose ends’ is bewust toegevoegd.
‘Losse eindjes aan elkaar knopen’ betekent het voltooien van alle onafgemaakte, resterende delen en details van een project. In figuurlijke zin is het meer dan alleen maar afwerken, het gaat erom om met onvolkomenheden om te gaan en plaats te maken voor wat daarna komt. Her en der zijn in de tentoonstelling stukken touw te vinden. Soms zijn ze eerder verborgen, op andere plekken zijn ze hinderlijk aanwezig. De bezoeker is vrij om de losse einden (meermaals) aan elkaar te knopen.
Voorts is de tentoonstelling ingedeeld volgens (werk)woorden die als hulpmiddel kunnen dienen voor het oplossen van ongedane zaken en zo bijdragen aan de beleving van de tentoonstelling.
Kathleen Adam 